Muzyka tradycyjna — dlaczego warto?
Jest nasza (dziedzictwo kulturowe)
Termin „ludowy” przez wieki miał wiele wspólnego ze znaczeniem „powszechny”. Znajomość dziedzictwa współtworzy naszą tożsamość kulturową.
Muzyka tradycyjna należy do Ciebie, tak jak obrus po babci, albo rodzinny przepis.
Jest dostępna (ustno-pamięciowe uczenie się)
Nie musisz być specjalistą z dyplomem, żeby używać muzyki tradycyjnej. Tu śpiewa i gra się głównie „z głowy”. Pamięciowy obraz melodii opiera się na bezpośrednim przekazie.
Wcale nie musisz śpiewać i grać „jak z nut”!
Jest bliska (przekaz międzypokoleniowy)
Melodie, słowa pieśni, tańce, zwyczaje przejmowane są od starszych. Dawniej wynikało to naturalnie z życia we wspólnocie i jednocześnie podtrzymywało tę relację. Spotkanie ze wspólną tradycją tradycją pomaga być blisko.
Nasi dziadkowie są mistrzami tradycji.
Jest użyteczna (związek z życiem wspólnotowym i rodzinnym)
Muzyka tradycyjnie towarzyszyła pracy i świętowaniu, przeprowadzała przez ważne momenty życia, pomagała się komunikować. Także dziś znajduje dla siebie wiele okazji w życiu rodzin i całych społeczności, dzięki temu ciągle może być autentyczna.
Przydaje się na co dzień i od święta.
Jest żywotna (wariantywność)
Jedna melodia lub tekst pieśni mogą mieć wiele wersji. Różne okoliczności sprawiają, że spontanicznie mogą rodzić się nowe improwizowane warianty, aktualne dla uczestników sytuacji muzycznej.
Dobrze znaną tradycję można współtworzyć i kontynuować.
Jest wspólna (brak wyraźnego podziału na wykonawcę i publiczność)
Sytuacje muzyczne współtworzy wspólnota. Ich uczestnicy (nie — odbiorcy) mogą dać upust swobodnej ekspresji, wszyscy razem wyznaczając ich rytm.
Wspólne uczestniczenie integruje.
Jest piękna (wyraz i realizacja potrzeb estetycznych)
Od wieków spełnia funkcje estetyczne. Będąc wynikiem amatorskiej twórczości nie stroni od wirtuozerii. Nie bez powodu wciąż inspiruje i podlega przeobrażeniom artystycznym w ramach aktualnych mód.
Obcowanie ze sztuką porusza emocje, koi, rozwija wrażliwość.
