„Takich pieśni sobie szukam” i „Wieś Swarycewycze” [filmy]

Takich pieśni sobie szukam / Such songs I seek

Film powstał pod wpływem spotkania dwóch światów. Pierwszy z nich to młodzi ludzie z miast z Polski i Ukrainy, którzy dotarli na Polesie w poszukiwaniu archaicznych pieśni – chcieli je nagrywać i uczyć się ich. Drugi, to wiejscy artyści, śpiewacy z poleskich wsi Perebrody i Stari Koni, leżących na pograniczu ukraińsko-białoruskim. Kiedyś, jako śpiewacy, pełnili w swej społeczności istotną rolę, a dziś, kiedy muzyka tradycyjna jest już niepopularna, żyją trochę na marginesie, a ich talenty muzyczne zostały zapomniane zarówno przez wieś jak i przez nich samych. Ci starzy ludzie dzięki przybyszom „z innego świata” odnaleźli motywację żeby znów śpiewać, poprzez pieśni odżył świat ich młodości. Między nimi a młodymi przybyszami zrodziła się szczególna więź, pełna radości z odnalezienia wspólnej pasji, jaką jest śpiewanie.

Two worlds: young people from city, who reached Polyssia, seeking archaic, traditional songs. And countryside artists, singers from two small villages – Perebrody and Stari Koni. Once, they used to play an important role in their community. Nowadays, when traditional music is not popular anymore, they live on margin, they themselves has forgotten their talents. Thanks to newcomers from the other world, these old people sing again. The film (shotted 2005–2008) shows the countryside singers threw eyes of newcomers.

reżyseria/screenplay: Jagna Knittel
zdjęcia/cinematography: Oleksiy Nahornyuk, Jagna Knittel
montaż/edition: Andrzej Kowalski
czas filmu / duration: 35 min.
rok/year: 2008

English version – Such songs I seek:
YouTube

Wieś Swarycewycze

Wieś Swarycewycze leży na Zachodniej Ukrainie, na pograniczu białorusko-ukraińskim. Znana jest z rytuału Wodinja Kusta (wodzenie kusta), który do dziś odprawiany jest tutaj na Zielone Święta (ukr. Święto Trójcy). Towarzyszy mu poruszający zwyczaj płakania na grobach bliskich. W świąteczną niedzielę, rankiem, zanim na ulicach wsi pojawią się „kustowe” pochody, z cmentarza dochodzą głosy kobiecych lamentów, dzięki którym podtrzymywane są więzi z duszami zmarłych.

W Swarycewyczach, podobnie jak w wielu wsiach na Polesiu, współczesność współgra z archaicznością, kwitnie życie – rodzą się dzieci, młodzież funkcjonuje w realiach dzisiejszej rzeczywistości, a jednocześnie w tej samej rzeczywistości jest miejsce dla Przodków, dla obrzędów i sacrum.
Film został zrealizowany w 2010 r, w ramach projektu Stowarzyszenia Panorama Kultur.

Scenariusz i reżyseria: Jagna Knittel
Zdjęcia: Jagna Knittel, Vladek Cuman, Juriy Kovalchuk, Oleksiy Nahornyuk, Korniy Demydyuk, Emil Majuk
Montaż: Andrzej Kowalski

Archiwum Jagny Knittel:
YouTube
Facebook

Polesie archaiczne:
SoundCloud

Zespół Z Lasu:
Facebook/zespolzlasu
YouTube/zlasu
SoundCloud/Zespół Z lasu