badacz muzyki ludowej Kielecczyzny
Do szkoły podstawowej uczęszczał we Włodzimierzu, gimnazjum ukończył w Sarnach, a liceum w Wilnie. W klasie maturalnej jako wolny słuchacz rozpoczął studia w klasie śpiewu w wileńskim Konserwatorium Muzycznym. Po otrzymaniu dyplomu w 1939 roku został zatrudniony jako leśniczy w Dyrekcji Lasów Państwowych w Wilnie.
Podczas wojny uczestniczył w ruchu oporu, a później wraz z rodziną został wysłany na roboty do Niemiec. Pod koniec wojny podjął pracę w Wydziale Kultury w Starostwie Powiatowym w Starachowicach – początkowo jako referent, następnie kierownik wydziału, a po roku awansował na stanowisko zastępcy dyrektora Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Realizował tu różnorakie zadania kulturalno-społeczne, organizował wystawy twórczości ludowej oraz przeglądy kapel ludowych, współtworzył Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Kieleckiej.
Od połowy lat 50. publikował różnego typu artykuły (felietony, recenzje, biografie i szkice dotyczące miejscowych twórców ludowych) w dodatku kulturalnym Słowa Ludu, rejestrował muzyczne życie regionu dla Polskiego Radia Rozgłośni Regionalnej w Kielcach oraz współpracował jako śpiewak z kielecką Orkiestrą Symfoniczną. Prowadził intensywne badania terenowe, a efekty swojej pracy – dokumentację twórczości ludowej na taśmach magnetofonowych (ok. 3 000 utworów wykonanych przez ponad 200 kapel na terenie między Pilicą i Wisłą) zrealizowaną przy współudziale R. Makowskiego i J. Szczepanka, prezentował w cyklicznych audycjach (m.in. Muzyczna premia tygodnia, Muzyczne przebieranki, Z fonoteki naszego folkloru) w Radiu Kielce i na antenie ogólnopolskiej.
Reportaże Piotra Gana były wielokrotnie nagradzane w radiowych konkursach. Współtworzył kolekcję Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu, brał udział w organizacji cyklu wykładów dla Towarzystwa Łączności z Polonią, współpracował z Instytutem Sztuki PAN. Pisał również artykuły prasowe do specjalistycznych periodyków oraz wydawał swe prace przy wsparciu m.in. Ministerstwa Kultury.
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, czterokrotnie Nagrodą im. O. Kolberga, wielokrotnie odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, odznaką Zasłużonego dla województwa kieleckiego i radomskiego, a pośmiertnie także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane audycje radiowe (we współpracy z Cz. Kussalem):
Turonie i kłapacze (1961)
Hajdukowe Granie (1962)
Jeśli oberek to świętokrzyski (1962)
Krasocińska Pustocha (1962)
Ludowość i współczesność (1962)
Na dawną i nową nutę (1962)
Śmigus to nie dyngus (1962)
Nieprowickie rytmy (1962)
Na dawną i nową nutę (1962)
Krężołek Jana Dulnika
Ludowy śpiewak z Błazin
Muzykanckim okiem
