śpiewaczka
Najmłodsza z sześciorga dzieci Wojciecha Majchra i Jadwigi z domu Gmyrek, całe życie była związana ze wsią Masłowice koło Wielunia (Łódzkie).
Zamiłowanie do śpiewania miała od dziecka, chociaż w rodzinie nie było takich tradycji; śpiewała pasąc gęsi, potem krowy, chodziła też z gaikiem; cokolwiek robiła to umilała sobie czas śpiewaniem. Ukończyła pięć oddziałów szkoły podstawowej. Szczególnie lubiła lekcje śpiewu, gdzie zawsze podawała melodię. Później, gdy już dorosła, to nie było wesela we wsi i w okolicy, by jej nie prosili za druhnę. Po wyjściu za mąż kilkadziesiąt razy była starościną. Wiele pieśni nauczyła się od teściowej. Była ostatnią śpiewaczką weselną w Wieluńskim, zatrudnianą przez rodziców młodego pana. Żadna uroczystość we wsi nie mogła się bez niej obejść (bo zaśpiewała, zatańczyła, na poczekaniu ułożyła śpiewkę). Gdy przez jakiś czas istniał we wsi teatrzyk amatorski, to grała w nim czołowe role.
Od dwunastego roku zaczęła chodzić na śpiewy pogrzebowe przy umarłych. Wszystkich pieśni nawet tych najdłuższych kilkudziesięciozwrotkowych nauczyła się na pamięć, nigdy żadnego zeszytu nie miała, nie posługiwała się też książką. Po raz pierwszy poprowadziła te śpiewy, gdy w czasie wojny w 1942 roku wysiedlili jej całą rodzinę do sąsiedniej wioski, gdzie nie było kantora pogrzebowego. Po wojnie przejęła tę funkcję na stałe od starego Konstantego z Masłowic i prowadziła śpiewy do końca swojego życia. Jej osobowość przyciągała do śpiewania młodszych.
Kiedy w 1958 roku w Masłowicach powstała parafia to przez pierwsze trzy lata zastępowała organistę, śpiewając wszystkie pieśni (również po łacinie) z pamięci. Prowadziła różaniec, nabożeństwa majowe i czerwcowe, drogę krzyżową.
Znana była we wsi i w okolicy nie tylko ze śpiewania, potrafiła też pomóc w chorobie, nastawiała przesunięte dzieci.
W 1994 r. Wojewódzki Dom Kultury w Sieradzu nawiązał z nią współpracę jako informatorką znającą dawne wesele wieluńskie.
Była skarbnicą starych pieśni, jak mówiła: Tych śpiywków to by na bycy skórze nie spisoł.
Długo nie można było ją namówić do występów, broniła się mówiąc że: ludzie by powiedzieli ze Majdzino zgłupioła. Po raz pierwszy wystąpiła publicznie na scenie jako śpiewaczka ludowa w 1995, biorąc udział w XXIX Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą. Zdobyła wówczas najwyższą nagrodę – Basztę – w kategorii solistów śpiewaków. Od tego czasu uczestniczyła w różnych konkursach, festiwalach, spotkaniach zarówno na terenie województwa sieradzkiego jak i ogólnopolskich. Zawsze przyjmowana była entuzjastycznie przez publiczność.
Wszystkie pieśni, niezależnie od gatunku, śpiewała w dość szybkim tempie. Wszystkie posiadają budowę zwrotkową, w śpiewie wyczuwało się duże uporządkowanie. Tempo rubato, rzadko występuje na całym przebiegu melodii, które śpiewała. A. Majda miała bardzo szeroki repertuar: 1. pieśni powszechne: miłosne, zalotne, społeczne, sieroce, ballady, wojackie, dziadowskie, religijne, hagiograficzne, 2. obrzędowe, związane z obrzędowością doroczną i rodzinną (weselne i pogrzebowe).
Nagrody:
2004 – Nagroda Specjalna dla najstarszego uczestnika XXXVIII Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisła
2002 – I Nagroda w VII Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Artystycznych Wsi Polskiej w Kielcach
2000 – I Nagroda w XXXIV Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych Kazimierzu
1998 – III Nagroda w VII Ogólnopolskim Festiwalu „Dziecko w folklorze” w Baranowie Sandomierskim
1998, 2004 – Nagroda Główna w XVIII Międzynarodowych Spotkaniach Kapel Ludowych w Toruniu
1995 – Baszta w XXIX Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym na Wisłą
Ważniejsze występy:
2002 – VII Ogólnopolski Festiwal Zespołów Artystycznych Wsi Polskiej w Kielcach
1998, 2004 – Międzynarodowe Spotkania Kapel Ludowych w Toruniu
1997 – koncert w cyklu „Pozwól mi Twe męki śpiewać” Kościół św. Krzyża w Warszawie
1995, 2000, 2004 – Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą
Fonografia:
2007 – Tradycje Muzyczne Polskie Środkowej, Łódzki Dom Kultury
2005 – Mistrzowie i Uczniowie, Powiatowy Ośrodek Kultury w Sieradzu
1998 – Sieradzkie (seria Muzyka Źródeł, vol. 11), Polskie Radio RCKL
1997 – Laureaci Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych z województwa sieradzkiego, Regionalny Ośrodek Kultury w Sieradzu [kaseta]
Bibliografia:
2006 – Marek Dera, Wieluńska pieśń ludowa w wykonaniu Antoniny Majdy z Masłowic, Starostwo Powiatowe i Urząd Miejski w Wieluniu
2001 – Małgorzata Dziurowicz-Kaszuba, Skąd u mnie ta siła jest [w:] 35 Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych, Kazimierz nad Wisłą
2000 – Małgorzata Dziurowicz-Kaszuba, Antonina Majda z cyklu Ludowe Portrety, Dziennik Łódzki. Wiadomości Dnia, 20.10.2000
1996 – Małgorzata Dziurowicz-Kaszuba, Babcia Majdzina, [w:] 30 Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych, Kazimierz Dolny
Archiwa:
Muzeum Okręgowe w Sieradzu, archiwum Polskiego Radia, Instytutu Sztuki PAN, zbiory In Crudo
Autor noty: Małgorzata Dziurowicz-Kaszuba
