Muzykant – koźlarz
Urodził się w Nowym Dworze koło Zbąszynia, pow. Nowy Tomyśl. Za wyjątkiem przymusowej emigracji na roboty w Sudety w trakcie drugiej wojny światowej, nie wyjeżdżał z Nowego Dworu. Pochodził z biednej rodziny fornali. Ojciec był muzykantem – grał na skrzypcach i klarnecie. Karpacki grał na koźle od 18-tego roku życia. Kozioł zakupiony został od Tomasza Śliwy, u którego też Karpacki pobierał nauki (prawdopodobnie uczył się także u Piotra Śliwy). Instrument na którym grał, posiadał ciekawy znak rozpoznawczy – zegarek umieszczony pod ogonem kozła (gdzie zazwyczaj umieszcza się lusterka) – taką ciekawostką cechował się też kozioł Stefana Rybickiego (ojca skrzypka i koźlarza Edwarda Rybickiego).
Karpacki grywał raczej dla siebie niż dla innych – a to ze względu na słabe zdrowie. Zdaniem Jadwigi Sobieskiej Karpacki nie należał do najbardziej wytrawnych graczy: „skromny technicznie, nie zdradza szczególnej indywidualności muzycznej, stosuje skromną ornamentykę, poprawnie podaje tok i metrorytmiczną strukturę melodii, gra w tempie żywym, żywszym niż Brudło. Dba o dokładność zestrojenia bordunu z piszczałką melodyczną. Jest łatwy do transkrybowania. W miarę rozgrywania się – staje się coraz bardziej swobodny i aktywny w traktowaniu melodii.” Jednak słuchając jego nagrań, pomimo obecnej w nich pewnej nerwowości nie można odmówić im niezwykłego uroku. Kozioł zawsze perfekcyjnie nastrojony, ornamentyka stonowana ale stosowana z rozmysłem, tempa szybkie, gra pewnie, bez zachwiań, stosuje ciekawe wariacje.
Bibliografia:
1948, Jadwiga Sobieska, Sprawozdania z badań terenowych, materiał niepublikowany, Zbiory Fonograficzne IS PAN (Sygn. P0151)
Archiwa:
Zbiory Fonograficzne IS PAN
