Zmarł Tadeusz Moczarski — skrzypek z Brzezinek [Opoczyńskie]

•

Tadeusz Moczarski z Brzezinek, człowiek posunięty w latach i niedużej postury, ze skrzypcami w ręku zmieniał się w niepowstrzymaną muzyczną maszynę o wielkiej energii i mocy. Był jednym z tych skrzypków, z którymi grało się łatwo, lekko i przyjemnie; jakby wsiadało się do samochodu, który prowadzi ktoś, kto się na tym świetnie zna, a ty już nic nie musisz, tylko możesz cieszyć się jazdą. Znane tematy ogrywał pięknie, melodyjnie; ascetyczne, nietemperowane radomskie linie melodyczne w jego opoczyńskim ujęciu zmieniały się w urocze i czarujące melodie. Mam kilka wspomnień z wizyt u niego w domu, które wryły mi się w pamieć. Pasiaste kilimy w paradnej izbie. Pyszne obiady którymi częstowała nas jego żona, pani Maria. Jej ponad stuletnia mama, którą oboje z mężem się opiekowali, zerkająca na nas ze swojego łoża; jak się dowiedzieliśmy „granie mamie nie przeszkadza, bo nic nie słyszy”. Opowieści o dzikach, które zrujnowały pole ziemniaków. O pracy w fabryce Gerlacha i trudach życia, operacjach i śmierciach; nie zawsze były to łatwe rozmowy. Jak to na wsi. Skrzypce pana Tadeusza miały specyficzny, niełatwy dla słuchacza dźwięk. Brał się z tego, że po naprawie u stolarza podstrunnica była podparta kołeczkiem łączącym ją z górną płytą. Mimo to właściciel był do nich ogromnie przywiązany, bo były głośne i przebijały się przez każdą harmonię. Pod koniec życia pan Moczarski grywał głównie ze swoim bratankiem Bolesławem, oryginałem i gawędziarzem. Ale przyznam, że ja zawsze najbardziej lubiłam słuchać jego skrzypiec, z których wydobywała się nieokiełznana muzyka, jednocześnie szorstka i gładka, gwałtowna i łagodna. Niejednoznaczna i wyjątkowa. Taka jak on sam.

Joanna Strelnik

•

Audycja w Źródłach Dwójki Polskiego Radia:
www.polskieradio.pl…

Artykuł Fundacji Muzyka Odnaleziona:
https://www.muzykaodnaleziona.pl/mocarscy-tadeusz-i-stanislaw/