Warsztaty budowy mazanek wielkopolskich [2015]

„Warsztaty budowy mazanek wielkopolskich – na 3 strunach, od średniowiecznej fidel, przez czasy Oskara Kolberga po XXI wiek” odbywały się w dniach 14 marca – 31 lipca 2015 w Zbąszyniu, Poznaniu i Kopanicy.

W warsztatach prowadzonych przez mistrza Piotra Cieślaka uczestniczyło czterech uczniów – uczniów i absolwentów PSM Zbąszyń. Moderatorem warsztatów był Janusz Jaskulski, konsultantem Jan Prządka.

W ramach warsztatów odbyły się także wykłady, prelekcje i prezentacje instrumentu podczas podczas „Nocy Muzeów” w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu, na Ogólnopolskich Konfrontacjach Dudziarskich w Poznaniu (17-18.06.2015 r.) oraz w ramach Filharmonii Folkloru Polskiego w Zbąszyniu (24.06.2015 r.).

Organizator warsztatów: Stowarzyszenie Muzyków Ludowych w Zbąszyniu

Piotr Cieślak – urodzony 15 czerwca 1963r. w Śremie (Poznańskie). Lutnictwa uczył się w Liceum Muzycznym im. M. Karłowicza w Poznaniu (19781982),a następnie studiował w klasie lutniczej prof. Andrzeja Łapy I prof. Antoniego Krupy w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Tytuł magistra sztuki w zakresie lutnictwa uzyskał w roku 1987, przedstawiając obok instrumentów pracę „Zagadnienia lakierowania instrumentów lutniczych w aspekcie historycznym”, napisaną pod kierunkiem muzykologa prof. Włodzimierza Kamińskiego. Jest członkiem ZPAL od 1985 r. W latach 1988-1998 był asystentem w poznańskiej Akademii Muzycznej. Od 1988 r. jest konserwatorem w Muzeum Instrumentów Muzycznych – Oddziale Muzeum Narodowego w Poznaniu, pełniąc tam od 2001 r. funkcję kierownika pracowni konserwacji instrumentów muzycznych. Jako konserwator opiekuje się miedzy innymi centralną kolekcją instrumentów lutniczych w skład której wchodzą instrumenty Grobliczów, Dankwartów, Amatich, Guarneriego del Gesu, Magginiego itd., brał udział w konserwacji unikatowego klawikordu Johanna Adolpha Hassa, Hamburg 1754 r. Kopie jego instrumentów (surdynka, lutnia, cynk itd.) uzupełniają kolekcję muzeum. Pod jego opieką są także instrumenty ludowe (polskie i europejskie) oraz etniczne (pozaeuropejskie).

Od 2010 r. jest członkiem naukowo-konserwatorskiego zespołu opiekującego się instrumentami muzycznymi kapeli jasnogórskiej Muzeum 600-lecia Jasnej Góry Ojców Paulinów w Częstochowie. Przeprowadził konserwacje większości instrumentów tam zgromadzonych. Współpracuje również z innymi muzeami w Polsce: Muzeum Instrumentów Ludowych w Szydłowcu, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, Muzeum Etnograficznym W Warszawie.

Brał udział w wystawie prezentującej osiągnięcia polskiej sztuki lutniczej, prezentowanej 1988 r. W Muzeum Kultury Muzycznej w Moskwie, a także w wystawie pt. „Piękno odzyskane” w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1998 r.). Interesuje się problemami lakiernictwa lutniczego, co znalazło odbicie w referatach wygłaszanych na ogólnopolskich seminariach lutniczych oraz w eseju Tajemnice i sekrety lakieru ( w pracy zbiorowej Genius Stradivari, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2001). Badał instrumenty wczesnej polskiej szkoły lutniczej (rodziny Grobliczów i Dankwartów), czego efektem był udział w grancie KBN nr 1HO1E 007 15, tytuł projektu „Polska szkoła lutnicza od końca XVI – 1 połowy XVIII w. i jej idiom – chronologia, miejsce w kulturze polskiej i europejskiej”. Jako jeden z niewielu, miał okazję przyjrzeć się z bliska instrumentom szkoły kremońskiej zgromadzonych w GOS Kolekcji w Moskwie. Było to kilka pobytów studyjnych w czasie których analizował budowę instrumentów Antonia Stradivariego (wśród nich skrzypce „Wieniawski”), Amatich, Guarnerich.

Wykonane instrumenty: kopie mazanek wielkopolskich (model Śliwy, model z Dąbrówki wielkopolskiej),kopie basów kaliskich, tubmaryna, kitara grecka, cytra basowa według własnego modelu, ludowe grzechotki i terkotki, profesjonalna lira korbowa, kopie viol da gamba tenorowo-basowych Marcina Groblicza, kopia skrzypiec Baltazara Dankwarta (ofiarowana jako wotum na Jasną Górę), kopie skrzypiec Marcina Groblicza, inne modele kremońskie skrzypiec, altówek i wiolonczel, lutnię renesansową, viole da gamba ósemkową, surdynkę renesansową (kopię z Muzeum w Bolonii – kształt delfina), renesansowy cynk (inst. dęty drewniany), kopie lir da braccio z Muzeum w Bolonii.

Jego kopie basów, mazanek i maryny z powodzeniem funkjonują w składach kapel tradycyjnych i folkowych w Wielkopolsce, na Podhalu, Suwalszczyźnie i w całym kraju.

Organizator warsztatów: Stowarzyszenie Muzyków Ludowych w Zbąszyniu
Mistrz: Piotr Cieślak
Rok: 2015

Projekt zrealizowany w ramach programu Instytutu Muzyki i Tańca „Szkoła mistrzów budowy instrumentów ludowych”

Źródło informacji:
– materiały przekazane przez Instytut Muzyki i Tańca