Nie ma ludu, który by nie znał śpiewu nad usypiającym dzieckiem, podobnie jak nie ma matki, która nie czułaby potrzeby kołysania swego dziecka i zwracania się do niego słowem lub pieśnią. Kołysanka jest, najwyraźniej, jedną z najwcześniejszych praktyk muzycznych. Rozbrzmiewała u kołyski człowieka i kolebki ludzkości.
(…) Ponieważ kołysanie jest formą powtarzającego się cyklicznie ruchu wahadłowego, zatem towarzyszące mu reakcje głosowe będą się również cyklicznie powtarzać; ponieważ kołysanie jest formą ruchu łagodnego (o niedużej amplitudzie wychyleń), przeto i dźwiękowa rozpiętość towarzyszących mu reakcji głosowych będzie też niewielka; ponieważ kołysanie jak wszelki ruch wahadłowy uspokaja się i zamiera, zatem i towarzyszące mu reakcje głosowe będą w takim wypadku coraz słabsze i rzadsze, aż znikną zupełnie. Nie kołysze się wszystkich dzieci. Nie kołusze się noworodka. Nie śpiewa mu się na razie kołysanek; od niepamiętnych czasów nad jego spokojnym snem czuwały surowe zakazy prawa obyczajowego. Chroniono noworodka nad rzuceniem nań uroku, przed wpływem złych duchów, przed zamówieniami i zaklęciami czarownic, a także przed zawistnymi sąsiadami.
(…)
Krzysztof Bilica, fragmenty komentarza do płyty
Playlista (15 utworów):
Śpiewają:
Olga Chojak (3, 5, 8), Ewa Grochowska (4, 6, 10), Anna Jakowska (7), Jagna Knittel (12), Klaudia Niemkiewicz (2), Justyna Piernik (11), Zuzanna Skolias (1, 15), Katarzyna Słonecka – Wąs (9), Agnieszka Szokaluk (13), Monika Walenko (14).
Prowadzenie zespołu: Jan Bernad
