tancerz
Z wykształcenia geograf, z zawodu redaktor podręczników szkolnych, map i atlasów do geografii, historii i dziedzictwa kulturowego w regionie. Z zamiłowania tancerz, regionalista, krajoznawca i etnograf. Wieloletni członek Stowarzyszenia „Dom Tańca”.
W latach 2000–2002 poznawał głównie tańce węgierskie w ramach warsztatów organizowanych przez Węgierski Dom Tańca „Okolice Czardasza” oraz w Siedmiogrodzie. Od 2002 r. związał się ze Stowarzyszeniem „Dom Tańca” i od tego czasu zajmuje się przede wszystkim tańcami polskimi. Propaguje tradycyjne tańce i zabawy regionalne wśród dzieci, młodzieży i dorosłych. Od 2004 r. prowadzi warsztaty na Taborach Domu Tańca oraz zajęcia, imprezy i projekty taneczne w wielu miejscach Polski i za granicą. Jednocześnie ciągle pogłębia swoją wiedzę i umiejętności podróżując po kraju i ucząc się od wiejskich tancerzy. Współorganizuje Tabory Domu Tańca.
W latach 2002–2005 uczestniczył w Festiwalu „Le Grand Bal de l`Europe” w Gennetines (Francja), gdzie pomagał w prowadzeniu warsztatów i imprez z tańcami polskimi i jednocześnie zdobywał doświadczenie w tradycyjnych tańcach europejskich, przede wszystkim francuskich.
Od 2004 r. (z krótkimi przerwami) prowadzi w Warszawie stałe warsztaty taneczne (Centrum Łowicka, Dom Kultury Rakowiec, Willa Moniuszki, od 2009 r. Scena Lubelska 30/32). Wypracował metodę, która umożliwia w jednej grupie zarówno wykorzystanie potencjału osób zaawansowanych, jak i szybką aktywację początkujących. W latach 2005-2008 współtwórca i członek grupy tańców francuskich Fin Accord. Uczestniczył z nią w wielu imprezach klubowych i plenerowych, m.in. w „V Gnieźnieńskich Spotkaniach z Historią” (2006), Święcie Saskiej Kępy „Vive la France!” (2007). Podejmuje również współpracę w charakterze choreografa (przy realizacji spektakli teatralnych i innych przedsięwzięć scenicznych, np. „Feszyn na ludowo”) oraz aktora (film „Śluby panieńskie”).
Ponadto prowadzi warsztaty i imprezy taneczne dla dzieci, młodzieży i dorosłych, zarówno cykliczne, jak i przy okazji Taborów, festiwali i imprez okazjonalnych w całej Polsce (m.in. w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa, na festiwalu „Skrzyżowanie Kultur”, Festiwalu Sztuki nad Wisłą PRZEMIANY) oraz za granicą (festiwal Andanças w Portugalii – 2006 i 2010, Dni Warszawy w Rydze na Łotwie – 2008, na Węgrzech – 2009, w Estonii – 2012, w Czechach – 2014). Współpracował i współpracuje ze żłobkami, przedszkolami, szkołami każdego poziomu, ośrodkami kultury i klubikami osiedlowymi a także z uniwersytetami trzeciego wieku. W pracy z najmłodszymi dziećmi koncentruje się na ich umuzykalnieniu, zapoznaniu z różnymi instrumentami muzycznymi, wpojeniu poczucia rytmu i wzbudzenia poczucia organizacji w grupie. Realizuje przy tym własne programy autorskie: „Od koła do koła” i „Taneczne bajki” jak też współpracuje z autorkami „Tańcograjek”. W 2006 r. prowadził „Ferie muzyczno-taneczne” w Milanówku. Podejmuje współpracę z dziećmi i dorosłymi z rodzin patologicznych, z zaburzeniami psychicznymi oraz wszelkimi innymi zagrożonymi wykluczeniem społecznym.
W roku 2007 opracował koncepcję Projektu „Mazurka!” – pomysłu realizowanego na podstawie własnych badań, odnoszących się do migracji mazurka (tańca i rytmu muzycznego) wraz z Polakami po Europie i adaptowania go w różnych kulturach Europy i świata. Elementy projektu wykorzystał w trakcie prowadzenia cyklu konferencji dla nauczycieli pt. „Z Polski przez Europę do Polski” w 2009 r., w programie do prowadzenia zajęć artystycznych w gimnazjum „W poszukiwaniu zaginionego mazurka” (WSiP, Warszawa 2010) oraz przy przygotowywaniu warsztatów w ramach projektu „Wszystkie Mazurki Świata”. Pod koniec 2011 r. zaprezentował wyniki tych badań w niekonwencjonalny sposób – jako eksperyment muzyczno-taneczno-teatralny „Odys” – pierwszą w Polsce próbę stworzenia teatru tańca, wykorzystującego polskie tańce tradycyjne jako główny środek przekazu (w 2012 r. powstała zmieniona wersja pt. „Mazurek polski Odys”). Jest pomysłodawcą i głównym realizatorem nowatorskiego wieloletniego zamierzenia artystycznego „TTT Teatr Tańca Tradycyjnego”.
Jako pierwszy zaczął ukazywać na mapach zjawiska kultury niematerialnej, takie jak imprezy artystyczne (filmowe, teatralne, muzyczne i historyczne), ośrodki społeczno-kulturalne mniejszości narodowych w Polsce („Regionalny Atlas Polski”, Warszawa 2000). Otrzymał Nagrodę Magazynu Literackiego Książki za „Wielki atlas świata” – książkę września i jednocześnie książkę roku 2003.
W roku 2009 był stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie upowszechniania kultury.
