Ośrodek Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych ROZDROŻA zaprasza na:
koncert TRADYCYJNYCH PIEŚNI UKRAINY
w wykonaniu zespołu Dziczka oraz duetu Maniucha i Ksawery.
Dochód ze sprzedaży płyt i katalogów podczas koncertu, zostanie przeznaczony na rzecz wsparcia rezydencji ukraińskich artystów w Ośrodku ROZDROŻA.
Центр міжкультурних творчих ініціатив Роздоріжжя запрошує на:
УКРАЇНСЬКІ ТРАДИЦІЙНІ ПІСНІ
Команда Дзічка | Дует Манюха та Ксавери
1 квітня 2022 року | 19:00 | Базиліка О. Домініканів, вул. Золота 9
Вхід вільний
Під час концерту буде проведено збір коштів на підтримку резиденції українських артистів в Oсередку Роздоріжжя.
Miejsce:
Bazylika OO. Dominikanów
Lublin, ul. Złota 9
Wstęp wolny / Вхід вільний
ORGANIZATOR:
Ośrodek Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych ROZDROŻA
PARTNER:
Klasztor OO. Dominikanów w Lublinie
Źródło informacji:
– Facebook/wydarzenie
PROGRAM
Na program koncertu „Pieśni Wielkopostne” zespołu Dziczka składają się pieśni o religijnym charakterze (tzw. psalmy), zaczerpnięte z nagrań́ autentycznych wykonawców z obszaru Połtawy, Zachodniego Polesia, a także Północnego Podlasia (częściowo w granicach współczesnej Polski), ponadto utwory znalezione w źródłach drukowanych, a także nabożne kantyki św. Dymitra z Rostowa – największego klasyka ukraińskiej literatury religijnej z przełomu XVII i XVIII wieku, urodzonego na Kijowszczyźnie. W tradycji ludowej tzw. psalmy wykonywano zarówno w cerkwi, jak i poza świątynią̨, na dworze lub w domu. Tematykę̨ większości stanowią̨ motywy biblijne lub apokryfy powstałe w tradycji ustnej i przekazywane z pokolenia na pokolenie wśród ludu. Muzyka psalmów, a także sposób ich wykonywania są̨ zróżnicowane – czasami przypomina cerkiewną, czasami jest bardziej w stylu pieśni obrzędowych lub lirycznych.
MANIUCHA I KSAWERY to duet, który w autorski sposób łączy jazzową improwizację z ginącymi pieśniami ukraińskiego Polesia. W swoich kompozycjach przywołują pieśni wiosenne, żniwne, weselne, miłosne, dziadowskie, kolędy i kołysanki, łącząc je w opowieści odwzorowujące cykle przyrody i ludzkiego życia. Wspólnie snują opowieści przekraczając granice czasu i gatunków muzycznych, czerpiąc z wieloletnich podróży Maniuchy do śpiewaczek z ukraińskich wsi i wspólnej muzycznej wyobraźni. Niejednokrotnie sięgają także do archiwalnych nagrań z polskich wsi tego terenu.
O ARTYSTACH
Tetiana Sopiłka – ukraińska wokalistka, etnomuzykolog, pedagog. Absolwentka i wieloletni pracownik naukowy Akademii Muzycznej im. Piotra Czajkowskiego w Kijowie. Wykładowca Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej, współpracownik Fundacji „Muzyka Kresów” w Lublinie. Jest członkinią powstałego w 1979 roku legendarnego ukraińskiego zespołu Drewo, skupiającego wykonawców i badaczy muzyki tradycyjnej, a także założycielką i liderką warszawskiego zespołu Dziczka. Od 1991 roku jeździ po wsiach Ukrainy zbierając oryginalne, archaiczne pieśni, obrzędy i rytuały. Od kilku lat prowadzi badania muzyki tradycyjnej Podlasia, w szczególności prawosławnych pieśni religijnych kanonicznych i paraliturgicznych. Jest autorką wielu artykułów naukowych oraz płyt z muzyką tradycyjną z nagraniami autentycznych wykonawców. Od ponad 20 lat prowadzi warsztaty śpiewu ukraińskiego w Polsce, Niemczech, Francji, Litwie i innych krajach. Jako wokalistka bierze udział w międzynarodowych projektach muzyki tradycyjnej oraz w koncertach muzyki współczesnej. Występowała m.in. z grupą Voo Voo w projektach „Voo Voo i UkraInni” oraz „Harmonia”. Współpracuje również przy projektach teatralnych, radiowych i filmowych, tworząc oprawę muzyczną, a także jako konsultant wokalny w technice śpiewu białego.
Dziczka – zespół powstał w 2006 roku w Warszawie w grupie przyjaciół, miłośników muzyki tradycyjnej. Repertuar grupy stanowią tradycyjne wiejskie pieśni – obrzędowe, liryczne, religijne – z różnych regionów Ukrainy oraz Podlasia. W swoich interpretacjach śpiewaczki starają się zachować oryginalne dialekty oraz charakter i sposób wykonania. Dziczka regularnie daje koncerty w Polsce i za granicą, bierze udział w festiwalach i projektach teatralnych. Zespół wziął udział w filmie Wojtka Smarzowskiego „Wołyń”, wnosząc do niego ukraińską muzykę wokalną. Na dorobek zespołu składają się trzy płyty: Tradycyjne pieśni z Ukrainy (2009), Kolędy z Podlasia (2012), Pąć (2021).
Dziczka to drzewo z charakterem, niepowtarzalne i jedyne w swoim rodzaju, mocne i wytrzymałe, potrafiące przetrwać w każdych warunkach – a jednocześnie chętnie dzielące się swą siłą zawartą w najlepszych na świecie owocach. Tak samo jest z muzyką wykonywaną przez zespół Dziczka – każda pieśń uwodzi oryginalnym brzmieniem indywidualnych głosów zlewających się w harmonijną całość. W naturalnych, charakterystycznych tembrach słychać pierwotność Polesia i tęsknotę Połtawszczyzny. Tak jak owoce dzikich drzew, te pieśni nasiąknięte są wszystkim, z czego wyrosły: otaczającym krajobrazem, losami śpiewających je ludzi, słońcem, wiatrem.
«Dziczka» (укр. Дичка)– програма концерту «Великопосні пісні» гурту «Dziczka» складається з пісень релігійного характеру (так званих псалмів), взятих із записів автентичних виконавців з Полтавщини, Західного Полісся та Північного Підляшшя (частково з теренів сучасної Польщі), а також творів, знайдених в друкованих джерелах, та набожних співів св. Дмитра Туптала – найбільшого класика української релігійної літератури зламу 17-18 століть. У народній традиції так звані псалми виконувалися як у церкві, так і поза нею – на вулиці чи вдома. В основі більшості з них лежать біблійні сюжети та апокрифи, що збереглися в усній традиції й передавалися від покоління до покоління. Музика псалмів і спосіб їх виконання різноманітні, часом нагадує церковний спів, а часом – обрядові чи ліричні пісні.
Maniucha Bikont – urodzona 1 986 roku muzyczka, antropolożka, doktorantka wydziału Artes Liberales (UW), uczestniczka badań terenowych w Polsce, w Ukrainie, Białorusi i w Rosji. Członkini zespołów muzycznych i teatralnych zajmujących się muzyką tradycyjną, rytuałami, improwizacją i niekonwencjonalnymi technikami wokalnymi.
Związana z Fundacją Muzyka Kresów (od 1999 r.), Stowarzyszeniem „Dom Tańca” (od 2006 r.), OPT „Gardzienice” (2005-2010), Chórem Kobiet (2010-2013). Od 2008 roku uczestniczka i współtwórczyni projektów Jagny Knittel realizowanych na ukraińskim i białoruskim Polesiu. Stypendystka Funduszu Wyszehradzkiego na katedrze etnomuzykologii w Akademii Muzycznej w Kijowie u Jewgena Jefremowa (2010/2011).
Wokalistka zespołów: Dziczka, Z lasu, Niewte, Gęba. W kapeli Tęgie Chłopy śpiewa i gra na tubie. Współpracuje z Prusinowski Kompania i innymi wykonującymi muzykę tradycyjną in crudo. Współpracuje z muzykami jazzowymi i awangardowymi, jak: Ksawery Wójciński, Assaf Talmudi, Shay Tsabari, Rafael Rogiński, Ilia Saytanov.
Prowadzi muzyczne warsztaty i potańcówki w Polsce, Litwie, Ukrainie i Rosji. Współpracuje przy muzyce do filmów i spektakli. Kuratorka koncertów na Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata. Związana z Kieleckim Taborem Domu Tańca.
Brała udział w nagraniach płyt: Pieśni z Ukrainy i Kolędy z Podlasia zespołu Dziczka, Where my complete beloved is zespołu Hera, Adieu Adama Struga, Ławeczka zespołu Warszawa Wschodnia, Dansing kapeli Tęgie Chłopy.
Ksawery Wójciński – kontrabasista i kompozytor, ur. w 1983 r. Wszechstronny muzyk o wielkiej wrażliwości na brzmienie. Nie boi się eksperymentów. Jego zainteresowania sięgają od muzyki dawnej aż po najbardziej wyrafinowaną improwizowaną muzykę współczesną. Współpracował z takimi muzykami jak: Charles Gayle, Uri Caine, Mikołaj Trzaska, Michael Zerang, Hamid Drake, Maniucha Bikont, Satoko Fuji, Nicolle Mitchell, Tim Sparks, Klaus Kugel, Ken Vandermark, Mats Gustafsson, Gaba Kulka, Robert Rasz, Wacław Zimpel, Paweł Postaremczak, Raphael Roginski, Robert Kusiołek, Krzysztof Dys, Szymon i Maurycy Wójcińscy.
Współtworzy takie formacje jak: Wójciński/Szmańda Quartet, Charles Gayle Trio. Koncertuje w kraju i za granicą. Jest znany również ze swych wokalnych eksperymentów.
Maniucha Bikont i Ksawery Wójciński występowali m.in. w Pardon To Tu, otrzymali pierwsze miejsce na Turnieju Muzyków Prawdziwych, organizowanym przez Filharmonię Szczecińską w kategorii Soliści Wokaliści (2015) oraz Nagrodę Specjalną im. Czesława Niemena na Festiwalu Polskiego Radia Nowa Tradycja (2016). Nagroda ta umożliwiła im nagranie płyty „Oj Borom Borom”.
Chętnie koncertują w różnych przestrzeniach – zarówno kameralnych (bielańskie podwórko, folwark w Badowie), jak i klubach muzycznych czy salach koncertowych, jak Studio Lutosławskiego czy Filharmonia w Szczecinie. Podczas koncertów muzycy przywołują zasłyszane na wsi bajki i historie. Za tło wizualne koncertów odpowiadają członkowie Kolektywu Malarze.
«MANIUCHA I KSAWERY» – дует, який в оригінальний спосіб поєднує джазову імпровізацію зі зникаючими піснями українського Полісся. У своїх композиціях вони використовують весняні, жнивні, весільні, любовні та кобзарські пісні, колядки та колискові, об’єднуючи їх у сюжети, що відображають кругообіг природи та життя людини. Вони розповідають історії, перетинаючи межі часу та музичних жанрів, використовуючи матеріал з багаторічних мандрівок Манюхи до співачок з українських сіл та спільної музичної уяви. Також вони часто звертаються до архівних записів з польських сіл цього ж регіону.